KOLEJNY WIERSZ

 

Otoczona ciasną otoczką niczym,

 w kokonie,

 siedzę i rozmyślam.

Znów piszę wiersz,

 nie wiem który ,

już z kolei,

 ale jakie to ma znaczenie?

Czuje się zawieszona,

 pomiędzy niebem a ziemią ,

płynę w błękicie z chmurami ,

 nad szarością ziemi.

Pozwalam ,

swej duszy poszybować,

 tam skąd dochodzą odgłosy,

 bijących serc, 

szybkich oddechów i ronionych łez

Serca roszone łzami ,

biją raz szybciej , raz wolniej,

a wszystko to goni ironia, 

drwina z szyderstwem parze .

Przywołuję swą duszę,

 z powrotem i powoli ,

zawracam i opadam ,

tam gdzie moje miejsce.

Znów piszę wiersz ,

nie wiem o czym,i

 który to z kolei ,

 nie wiem ?

ale czy to ważne?.....

                                                                                                                                   EURYDYKA