TO CO W DUSZY GRA

Otworzyłam album i natychmiast otoczyły mnie wspomnienia!

Usłyszałam szum morza ,szum fal odbijających się od brzegu.

Krzyk mew, szum wiatru i mokrą bryzę na twarzy.

Rozkołysana falami ,rozmarzona patrzyłam na twe ślady w piasku.

Leniwie przeciągałam się ,aby słońce ogrzało mnie,

lekko zziębniętą  po porannej kąpieli w morskiej toni.

Pijemy szybko gorącą kawę ,

 parząc usta i cieszymy się z kolejnego dnia.

Codziennie budziłeś mnie swymi ustami i  śmiechem... 

abym nic nie utraciła z porannych wschodów słońca,

tak niepowtarzalnych tak pięknych.

A teraz ,gdzie są te piękne poranki kiedy,

 byliśmy pijani sobą ,tak po staroświecku zakochani?

że ranek równał się z nocą, a noc z porankiem?

Cóż, pozostały wspomnienia ,aby nie zaginęły,

skrzętnie ukryłam w albumie.

Czasem je odkurzam i we śnie

 proszę ,abyś znów mi się przyśnił i swym,

 śmiechem mnie obudził na poranny wschód słońca.

                                                                                                 EURYDYKA

Jest taki smutek

który przychodzi wtedy,

kiedy za bardzo przywiązujemy się,

do siebie i do przedmiotów.

Wtedy kiedy gniewamy się na ludzi

o których myślimy że za mało nas cenią.

Mamy żal że na świecie jest tak okropnie

i że to właśnie nam źle się powodzi.

A przecież jest tyle drzew i kwiatów

takie mnóstwo ptaków i motyli

łąk i lasów.

Tyle cudownych rzeczy wokół nas

które tylko czekają na to

by uzdrowić człowieka z jego smutku.

Nauczmy się nazywać po imieniu ,

drzewa i kwiaty ptaki i ryby.

Otwórzmy swoje serce dla światła.

prawdziwe bogactwo jest w nas

Więc już nie szukajmy szczęścia

Lecz cieszmy się sobą 

Posłuchajmy głosu serca naszego.

W tym miejscu są skarby nasze właśnie,

Gdzie rodzi się wielkie uczucie,

I gdzie uczucie gaśnie...

Gdzie  ból i smutek,

zastępują radość i miłość,

 jeśli na to pozwolimy.......

                                                                                                                    EURYDYKA

 Im bliżej  ,jestem do gwiazd,

Tym bardziej pragnę  Cię zobaczyć,

Jestem w  błękicie nieba, 

Szukam w  przestworzach,

Ciebie!

 Jesteś-głośno zawołam twe imię,

a echo odpowie powtórnie.

Gdzie las zatańczy,

 przy wtórze pędzącego wiatru,

do wtóru zaszumi!

Tam twe serce się raduje,słuchając jak 

pasikonik pogrywa sobie w trawie,

skacząc tu i tam ,a wraz z nim jego muzyka .

Śmiech twój zamieni się w krople  rosy,

niczym dzwoneczki,

 będą do wtóru cichutko podzwaniały.

Tam i Tobie łza roni się ze wzruszenia

Twoje słowa porwał i rozwiał wiatr,

cóż były warte?

 Czy twe wzruszenie było prawdziwe?

Czy twój  śmiech był szczery? 

Nie zawołałeś mego imienia-dlaczego?,

Przecież nasze imiona są w gwiazdach zawarte!

                                                                                                                     EURYDYKA